سوگواری مجازی در دوران کرونا

باسمه تعالی

از زمانی که کرونا در میان جوامع فراگیر شد شاید کسی تصور نمی‌کرد این بیماری بتواند زندگی روزمره را متأثر کند. یکی از مهمترین تأثیراتی که این بیماری فراگیر بر جوامع انسانی داشت، ایجاد فاصله میان آحاد جامعه بود. فاصله از آن جهت اهمیت داشت که می‌توانست مانعی  بر فراگیرتر شدن بیماری و مرگ و میر بیشتر باشد. اما این فاصله اجتماعی که ناگزیر به جوامع تحمیل شده بود، روی دیگری نیز داشت. فاصله اجتماعی موجب شد اجتماعات انسانی فیزیکی کم‌رنگ شده و جای آن را اجتماعات مجازی بگیرد. اجتماعات مجازی در سال‌های گذشته و با ظهور اینترنت رشدی تدریجی داشته‌است اما پس از همه‌گیری کووید- 19 بسیاری از روابط اجتماعی با رشدی سرسام‌آور خود را در قالب فضای مجازی بازتولید کردند. در این فضا شاهد آن بودیم که کرونا به نضج و توسعه فرهنگ مجازی بسیار یاری رساند.

تجربه کرونا در جهان ما تجربه منحصر به‌فردی بود. تا پیش از آن وقتی از اجتماعات مجازی یا فرهنگ مجازی سخن به میان می‌آمد، اتفاقات انگشت‌شماری باعث می‌شد که به فهم دقیق‌تر این اصطلاحات و واقعیت‌های جدید آگاه شویم اما پس از شیوع کووید- 19 ذهنیت ما در مورد بسیاری از اتفاقات تغییر کرد به طوری که اکنون نیاز به ذکر وقایع بسیاری داریم تا دوران پیش از کرونا و نوع زیست انسانی در آن زمان را برای خود و دیگران یادآوری کنیم. در این یادداشت قصد دارم به یکی از تجارب خود در دوران کرونا اشاره کنم و لوازمی را که این تجربه ایجاد کرده است مرور نمایم. سوگ مجازی و سوگواری مجازی یکی از اتفاقات منحصر به فرد دوره کروناست که احتمالا هر فردی آن را تجربه کرده است.